QIGONG
Uważność może prowadzić do głębokiego uzdrowienia, ale trzeba być świadomym mechanizmów traumy i jak na nas wpływają poszczególne praktyki uważności. Proszenie kogoś, kto zmaga się z traumą, aby objął świadomością doznania z ciała to nie drobnostka. Zaprasza to do bezpośredniego kontaktu z potencjalnie wstrząsającymi uczuciami, które przypominają o traumatycznych wydarzeniach. Ale chcemy również wspierać tych, którzy przeżyli traumę, w kultywowaniu ich zdolności do obserwacji i znoszenia tych uczuć. Chcemy, żeby byli wyposażeni w narzędzia, które pomogą im przebywać bezpiecznie w swoim ciele w praktyce uważności. Włączenie ruchu fizycznego do praktyki jest jednym ze sposobów, aby to osiągnąć. Dla niektórych osób, które przeżyły traumę, znacznie łatwiej będzie pozostać obecnym z doznaniami podczas ruchu. (Więcej: davidtreleaven.com )
“Osoby, które przeżyły traumę, często potrzebują więcej niż uważności, aby się uzdrowić. Potrzebujemy też narzędzi, które pomogą nam stworzyć w ciele poczucie bezpieczeństwa, przynależności i odporności.”
Stephen Porges
OD KOGO SIĘ UCZĘ?
Moim nauczycielem qigongu jest Anthony Korahais – który od lat pomaga osobom zmagającym się z depresją, chronicznym bólem kręgosłupa lędźwiowego, lękiem. Praktykuję codziennie, systematycznie rozwijam praktykę i uczestniczę w spotkaniach na żywo z moją grupą oraz nauczycielem.
"Jedyną złą emocją jest zablokowana emocja."
Anthony Korahais
BREATHWORK
„Praca z oddechem zmniejsza lęk i objawy depresji. Wzmacnia układ immunologiczny
(zwiększa ilość komórek NK- natural killer- które zabijają komórki rakowe).”
Alicja Heyda
O świadomym oddechu pięknie mówi dr Ela Manga:
„Dzielę się prostotą i nauką świadomego oddechu, by został zintegrowany i stał się priorytetem w systemie edukacji i służby zdrowia, by zmienić paradygmat medycyny na uzdrawianie. (…) Świat jest w głębokim chaosie. Wszyscy szukamy połączenia- naszego naturalnego stanu. Gdy doświadczamy tego stanu tak szybko i prosto – pojawia się uczucie połączenia ze sobą, z innymi i z naturą.”
W praktyce uważności obserwujemy oddech bez zmieniania go. To już jest duża praktyka. Uczymy się zauważać i nie reagować. Zauważać, że gdy odpuszczamy, zmiana sama się dzieje.
